Antysystemowiec programowo bezprogramowy, gdyż w jego mniemaniu wszelki program to „największe oszustwo wyborcze”; rozdarty pomiędzy naturą rokendrolowca i ambicjami na miarę męża stanu, którego bliżej nieokreślone poglądy w trakcie licznych i gwałtownych piruetów, jakie przez lata wykręcał na pogardzanej scenie politycznej znienawidzonego przez siebie systemu, uległy transformacji w konwulsyjne pomstowanie na system wszelaki i żądanie bliżej nieokreślonej zmiany, co w końcu przyniosło długo oczekiwany skutek - jako mieszkaniec prastarej ziemi opolskiej za pomocą stricte systemowej sztuczki zwanej „spadochroniarstwem wyborczym”, wylądował w równie staropolskim Wrocławiu, zostając radnym z poręki bezpartyjnych samorządowców, wywodzących się bezpośrednio z filozofii wyborczej obywatelskiej partii rządzącej, czego dowiedli, finansując kampanię wyborczą za kasę wyssaną ze ściśle systemowych samorządowych spółek, gdzie od lat zasiadają i konfitury wybierają, lecz z Kukizem na czele mają nadzieję ten system zmienić na lepszy, czyli obfitujący w jeszcze słodsze konfitury za pomocą bliżej nieokreślonego projektu „struktury bez struktur”, który oczywiście nie jest „największym oszustwem wyborczym”, lecz strategią prowadzącą do bliżej nieokreślonej zmiany systemu, której ramy nakreślić ma Centrum im. Adama Smitha, instytucja od dziesiątków lat doskonale prosperująca w środku systemu, który Kukiz zamierza zniszczyć właśnie od środka.
