Niesłychanie rzadko zgadzam się z posłem SLD Włodzimierzem Czarzastym, do tego stopnia rzadko, że w zasadzie wcale. Jednak musiałem, po prostu musiałem zrobić wczoraj wyjątek, chociaż jestem nieutulony w żalu, bo zgodzić się z rzekomym prominentnym członkiem rywinowskiej „grupy trzymającej władzę”, to jednak jest trauma, co tu dużo gadać.
Chodzi o list organizacji żydowskich, a którym krytykowały one Sejm za zakaz uboju rytualnego. Otóż Czarzasty nazwał ten list i tę krytykę po prostu głupimi i to jest najcelniejsze jak dotąd odniesienie się polityka polskiego do tej kwestii. I prawdę powiedziawszy to jest także najłagodniejsza możliwa odpowiedź.
Ja bowiem, kiedy przeczytałem wypowiedź dyrektora Żydowskiej Ligi Przeciw Zniesławieniu, że zakaz uboju ograniczył polską społeczność żydowską do trzech możliwości - zaprzestać praktykować religię, nie jeść mięsa lub wyjechać z Polski – to pomyślałem sobie w pierwszej chwili, że to jest kretyństwo, a w drugiej chwili poprawiłem się, że być może ślepe zacietrzewienie. Niestety, trzeciej możliwości przedstawić nie mogę, bo nie przychodzi mi do głowy, ale jak komuś przychodzi, to proszę bardzo, jestem otwarty.
Z kolei Amerykański Komitet Żydowski poszedł na całość i wytoczył najcięższe armaty, czyli antysemityzm Polaków: do zakazu przyczyniły się antyżydowskie nastroje wśród polskich parlamentarzystów. Owemu amerykańskiemu komitetowi nie ustępuje portal Jewish.org.pl, który wyskoczył z porównaniem decyzji parlamentu do antysemickiej nagonki.
Równie nieprzemyślanie zaprezentowało się izraelskie MSZ, które z kolei rości sobie prawo do przyjmowania lub odrzucania ustaw polskiego parlamentu, a mianowicie stwierdziło, że zakaz uboju rytualnego w Polsce jest nie do przyjęcia. Natomiast Michael Schudrich, Naczelny Rabin Polski, zagroził odejściem, co jest już zupełnie surrealistycznym argumentem.
Wszystko to razem sprawia niestety wrażenie groteski, choćby dlatego, że zakaz doskwiera nie tylko społeczności żydowskiej. Po drugie nie ma nic wspólnego z ograniczaniem wolności praktykowania religii, a jeszcze mniej (czyli mniej niż nic) ma wspólnego z rzekomo antyżydowskimi nastrojami wśród naszych posłów.
Jeśli chodzi bowiem o antyżydowskie nastroje w Polsce, to my Polacy mamy co prawda swoje za kołnierzem, ale na wzajemne krzywdy to się możemy licytować z Żydami i nie jest przesądzone, kto by w tej licytacji wygrał. Podobnie zresztą możemy się licytować, który z narodów żyjących obok siebie przez setki lat, zawdzięcza więcej drugiemu. Tak więc mamy swoje rachunki krzywd i dobroci, a obca dłoń ich też nie przekreśli, jak to słusznie zauważył niegdyś poeta, chociaż nie o Żydów wówczas mu chodziło.
Nie chciałbym trywializować tematu, bo sprawa jest poważniejsza niż się na początku wydawało. Jednak jedno jest pewne po tej decyzji Sejmu, że antysemityzm w Polsce potaniał, bo jak inaczej nazwać nawiązywanie przy tej okazji do antysemityzmu i hitleryzmu? To jest naprawdę dewaluacja tego argumentu i to znacząca. Od teraz już będzie tylko trudniej posługiwać się tym i tak już wyświechtanym odniesieniem.
Natomiast podrożało mięso koszerne, ale powiedzmy sobie szczerze, to nie jest koniec świata ani dla polskich Muzułamanów, ani dla polskich Żydów. Koniec świata dla nich był w 1939 roku i dobrze wiemy, że to Niemcy go przepowiedzieli i zrealizowali. Po prostu będą sprowadzali mięso z zagranicy, albo – jak znam naszego szczerego przywódcę premiera Tuska – to on po prostu powie swojemu współczującemu wszelkim zwierzątkom sercu, żeby się zamknęło i coś wymyśli dla wspólnot wyznaniowych z tym ubojem. A w Polsce, jak wszędzie na świecie, nie może być wyjątku w przestrzeganiu prawa dla jakichkolwiek grup wyznaniowych, tym bardziej gdy chodzi o względy humanitarne. Dopieroż by lewactwo podniosło wrzask o łamaniu neutralności światopoglądowej państwa.
Dlatego nie ma się co wygłupiać i z powodu mimo wszystko niewielkiej niedogodności robić groteskę z poważnej sprawy jaką jest konstytucyjna wolność praktyk religijnych czy antysemityzm.
Komentarze