Uporczywie staram się wyłowić jakiś konkret ze zgiełku czynionego przez media i polityków wokół uroczystości w Katyniu. Co pozostało z tego wydarzenia, ale na tyle ważnego, że na pewno zdeterminuje jakiś skutek w przyszłości ? Przecież nie może być tym sam fakt przyjazdu Putina w to miejsce, bo o niebo ważniejsze były w tym kontekście dawne słowa Jelcyna, który jako pierwszy oficjalnie uznał komunistyczne sprawstwo tej zbrodni. Żadna rewelacją nie było również wystąpienie rosyjskiego premiera, w którym jak ognia unikał wskazania, kto w tym ponurym lesie eksterminował naszą inteligencję.
Przychodzi mi do głowy tylko jedna, ale za to bardzo konkretna kwestia, na dodatek wcale nie wspomniana przez żadnego z uczestników obchodów katyńskich. Tym bardziej to dziwne, że przed samą uroczystością ta sprawa była przedstawiana przez Gazetę Wyborczą jako grożąca wybuchem mina, której rozbrojenie musi się dokonać w trakcie spotkania premierów. Chodzi mi oczywiście o odpowiedź państwa rosyjskiego na skargę rodzin katyńskich złożoną do Trybunału w Strasburgu.
Wszyscy już znają treść odpowiedzi władz rosyjskich, o której trudno powiedzieć, czy jest bardziej arogancka, czy złowieszcza na przyszłość. Nie ma mowy o zbrodni, brak podstaw do wszczęcia śledztwa, nie wiadomo, czy oficerowie zostali rozstrzelani, a cała dokumentacja to tajemnica państwowa i nie będzie udostępniona Trybunałowi – to jest stanowisko Rosji wyrażone w oficjalnym dokumencie.
Ba, Marcin Wojciechowski w GW grzmiał jeszcze pryncypialniej: „Jeśli szef rosyjskiego rządu wykorzysta pobyt w Katyniu nie tylko dla symbolicznych gestów, ale także dla ogłoszenia konkretnych działań prawnych, to Trybunał w Strasburgu nie będzie musiał wydawać wyroku w sprawie skargi rodzin ofiar”. No więc dzisiaj już wiemy, że szef nie wykorzystał pobytu wedle tych przewidywań, a o działaniach prawnych nawet wróble katyńskie nie śmiały zaćwierkać.
I co na to Gazeta Wyborcza, zapytałby się kto naiwny – nie zagrała larum, nie zdruzgotała krętactwa kagiebisty, nie zaapelowała o poparcie dla nieszczęsnych rodzin ? Nic z tych rzeczy. Adam Michnik wysoko ocenia słowa Putina, Waldemar Kuczyński pochwala dobry krok Putina, a ten sam Wojciechowski pisze o wzruszeniu Putina, jakby nigdy nie pisał o minie do rozbrojenia.
A przecież tu mamy do czynienia z monstrualnym dysonansem treści i formy, wobec którego żaden polityk czy publicysta nie może być obojętny. Po prostu nie może ! W Katyniu były słowa, w Strasburgu leżą na stole dokumenty; tam dyplomatyczna kurtuazja, tutaj bezlitosne paragrafy; tam w lesie Putin łączył się z nami w bólu i pamięci, a w Strasburgu cedzi zimno: Dowody mi pokazać !
Znamienici goście opuścili cmentarz katyński, a rosyjskie dokumenty leżą w Trybunale i czekają na zakwestionowanie, a do tego mądrych nie widać. I to jest właśnie jedyna materialna pozostałość po medialno-piarowskim szumie wokół rzekomego pojednania w Katyniu.
Natomiast cały ten zgiełk jest dowodem i obrazem czegoś, co nazywam pickulturą sukcesu. To określenie, które niegdyś z kolegą Trammerem wspólnie wykoncypowaliśmy, oznacza pseudopolityczną działalność, która za jedyny cel ma kreować przekonanie o sukcesie, nawet gdy mamy do czynienia z katastrofą. W końcu, jeśli ktoś na poważnie używa słowa postpolityka, to równie dobra jest pickultura. I taki proceder obserwowaliśmy podczas obchodów w Katyniu, natomiast rzeczywistość jest do wglądu w Strasburgu.
Sam Tusk się w tym krętactwie pogubił i w końcu już nie wiedział, czego dokonał. Na konferencji prasowej po uroczystości mówił, że dla niego to przełom i ręczył za Putina, że dla niego też przełom. Potem zastrzegł, że być może nie dla wszystkich to przełom. Po przylocie do Polski stwierdził, że to niekoniecznie przełom. Potem z kolei przyznał, że to określenie jest nadużywane. Na koniec dnia zaś oznajmił, że mówienie o przełomie jest nieskromnością.
I on to wszystko zrobił w ciągu jednego dnia, kilkunastu godzin dosłownie! Gdyby to powiedział Kononowicz, a ktoś to puścił na YouTube, to byśmy miesiącami sobie puszczali taki filmik i kulali się ze śmiechu. Ale że tak bredził premier RP, to tylko spoglądamy na siebie z konsternacją, niedowierzaniem, a także zwyczajną ludzką troską o bliźniego.
http://www.tvn24.pl/-1,1651283,0,1,przelomnie-przelom-tuska-wersje-dwie-na-katyn,wiadomosc.html
